Proces starzenia się od dawna interesował nie tylko badaczy, ale przede wszystkim ludzi, którym nie jest obca dziedzina kosmetologii. Ostatnio obserwuje się znaczny wzrost zainteresowania problemami gerontologicznymi.
Dotyczy to głównie krajów wysoko rozwiniętych. Natomiast rozwój gerontologii jest z jednej strony wynikiem większych nakładów na badania, a z drugiej — ogromnego postępu w zakresie biologii komórkowej i molekularnej.
Jedno jest pewne. Starzenie się to proces niezwykle dynamiczny i wieloczynnikowy, będący konsekwencją bytu, na który wpływ mają zarówno czynniki pochodzenia wewnętrznego, jak i zewnętrznego.
Na szybkość starzenia wywierają wpływ bardzo liczne grupy czynników zewnętrznych takich jak: warunki klimatyczne, charakter pracy, sposób i rytmika eksploatacji osobniczej.
Każdy organizm (z wyjątkiem tych, które rozmnażają się na drodze podziału poprzecznego) ma określony w czasie cykl życiowy. Każda zdolna do podziału komórka ma zaprogramowaną ilość mitoz w cyklu życiowym tzw. Limit Hayflicka. Patogenezy starzenia do końca nie wyjaśniono, lecz na pewno jest zjawiskiem wieloczynnikowym.
Spośród wielu pojawiających się tez, najbardziej wiarygodnymi wydają się: teoria postępującego uszkodzenia DNA; teoria limitu komórkowego Hayflicka; teoria wewnętrznego zegara biologicznego; teoria starzenia się komórek; teoria immunologiczna czy teoria wolnych rodników.