Dziecięca złość – jak nad nią zapanować?

Każdy rodzic kocha i chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Wychowanie to cały proces akceptacji albo jej braku na różne zachowania dziecka. Problem pojawia się w sytuacji, kiedy dochodzi do konfrontacji ze złością. Pod jej wpływem dziecko zwykle zachowuje się w sposób absurdalny i potrafi wzbudzić ogromne emocje gniewu u rodzica.

Zdarza się, że dzieci tracą w złości panowanie nad sobą do tego stopnia, że nie kontrolują tego co robią… W efekcie mamy poniszczone zabawki, bicie rodzeństwa lub nawet okładanie się na podłodze z krzykiem.

Te i inne podobne zachowania są wynikiem jednej złej emocji wobec której momentami rodzice są całkiem bezradni…

Złość – emocja

Można śmiało powiedzieć, że złość jest jedną z tych emocji, która jest nieodzownym elementem naszego życia. Nie ma na świecie osoby, który nigdy nie miałaby by w sobie odrobiny złości, na coś lub na kogoś. Co więcej… złoścc wcale nie musi być negatywną emocją. Jeśli zamienimy ją na pozytyw złość może być nam nawet pomocna w życiu. Dzięki niej możemy np. wytycza granice w stosunku do innych, pod wpływem złości niektórym rośnie motywacja do działania, albo kiedy jesteśmy źli bijemy rekordy w swojej dyscyplinie sportu. Dzieciom łatwiej jest radzić sobie konstruktywnie ze złością i agresją, jeśli potrafią sobie uświadomić własne uczucia i mają możliwość wyrażenia ich na zewnątrz.

Jak pokazać dziecku w jaki sposób radzić sobie ze złością?

Bardzo ważne na początkowym etapie rozwoju emocjonalnego dziecka jest to czy pozwolimy na to by dziecko w sposób naturalny i swobodny

wyrażało i wyrzucało z siebie wszystkie kumulujące się emocje. Jak my jako rodzice możemy pomóc naszemu dziecku w wyrażaniu tej złości.

Po pierwsze

Zwracaj uwagę na to, aby dziecko zawsze otwarcie mówiło to co czuje.  Często maluchy reagują agresją, ponieważ nie potrafią wyrazić słowami swojej złości. Nie potrafią jej opisać. Możemy modelować takie wypowiedzi dziecka, odzwierciedlając jego emocje słowami: „Rozumiem, że się jesteś zły. Złościsz się, bo nie chcę Ci kupić tej zabawki. Nie krzycz, możesz mi o tym powiedzieć”.

Po drugie

Często rozmawiaj ze swoim dzieckiem o swoich uczuciach, np: „Jestem zły, ponieważ…” albo: „Boję się gdyż…”. Wskażesz dziecku drogę do wyrażania emocji i swoich uczuć.

Po trzecie

Rozmawiaj z dzieckiem o tym co się z nim działo, gdy atak złości minie i maluch będzie całkowicie spokojny.

Po czwarte

Dużo rozmawiam, tłumacz i wyjaśniaj, jak poprzez pewne zachowania można skrzywdzić drugiego człowieka. Opisz czego nie wolno robić, jakie ma to skutki i jak powinno się należycie zachować w takiej sytuacji.

Po piąte

Nie unikaj tematu złości i rozmowy na temat negatywnych emocji czy sytuacji które ją wzbudzają i alternatywnych sposobów na poradzenie sobie z nią, np: „Co możesz zrobić, kiedy ogarnie cię złość?”, „Czy jest jakieś miejsce, w którym często ogarniają cię nieprzyjemne uczucia?”

Po szóste

Nie zapominaj, że dzieci uczą się schematów naszych zachowań- także sposobów przeżywania emocji. Duplikują wszystko co robimy, mówimy, jak się zachowujemy. Jeśli dziecko widzi jak w złości krzyczysz, trzaskasz drzwiami, rzucasz gazetą, itp. bądź pewien, że będzie cię naśladować, dając sobie prawo do podobnego postępowania. Bądź pozytywnym przykładem dla dziecka, jak może radzić sobie ze złością.

Po siódme

Podejdź do tematu złości na zasadzie zabawy. Baw się z dzieckiem w „Kiedy jestem zły”. Usiądźcie na podłodze, niech każdy z was po kolei pokaże co robi, kiedy jest zły. Albo zabaw się  w miny, które wyrażają emocje.

Po ósme

Narysuj wspólnie z dzieckiem, różne emocje i zachowania, gdy czują złość (każde na oddzielnej kartce), np. skaczą, krzyczą, niszczą rzeczy, biegają, mówią o tym, idą pojeździć na rowerze. Im więcej wygenerujecie pomysłów, tym lepiej. Następnie podzielcie z dzieckiem rysunki, na te przedstawiające sposoby które kogoś krzywdzą, sprawiają komuś przykrość i na te, które tego nie czynią.

Po dziewiąte

pozwól dziecku na napady złości, ale niech je okazuje tylko w specjalnie do tego przeznaczonym miejscu. Stwórz w mieszkaniu miejsce, tzw. „kącik złości”, w którym dziecko będzie mogło wyładować swoją złość. Możesz umieścić tam gazety, które może pognieść lub porwać, plastelinę do ugniatania, poduszkę, którą może uderzyć, plastikową osłonę z bąbelkami powietrza. Za każdym razem, gdy czujesz że zbliża się napad złości, zaprowadź dziecka do kącika.

Po dziesiąte

Doceniaj w dziecku i wzmacniaj pozytywne emocje.

Po jedenaste

Czytaj dziecku bajki, których bohaterami są postacie zmagające się z uczuciem złości i znajdujące sposoby na radzenie sobie z nią. Takimi książkami są np: „Smok Lubomił i tajemnice złości” autorstwa Wojciecha Kołyszko lub  „Po co się złościć?” Elżbiety Zubrzyckiej. Możesz sam opowiadać historyjki, w których brakuje zakończenia- dziecko ma wówczas szansę samodzielnego wymyślenia, jak bohater bajki sobie poradził, nie krzywdząc nikogo.

Tłumienie emocji

Tłumienie emocji na pierwszy rzut oka nie jest niczym złym. Zwłaszcza kiedy tłumimy raczej te złe emocje, nie te dobre. Kiedy jednak tłumienie dochodzi do takiego stopnia, że płoniemy i gotuje się w nas od środka, a my na zewnątrz nie dajemy tego po sobie poznać – to nie jest to dobre. Umiejętność trzymania emocji w ryzach to dobra cecha, ale może odbić się na naszym zdrowiu. Dochodzi wtedy wówczas do wynaturzenia i często wywołuje zaburzone reakcje. Kiedy zaobserwujemy u dziecka nadmierne tłumienie emocji warto sięgnąć po specjalistę  i za pomocą terapii z dzieckiem przepracował te temat. To smutna konkluzja – tłumienie emocji prowadzi do wielu schorzeń psychosomatycznych i nie tylko.

O autorce

Milena Chorążewska - Bloggerka, pasjonatka zdrowego stylu życia. Założyła bloga, aby dzielić się swoją pasją. Jej 7 letnie doświadczenie w zakresie medycyny naturalnej pomaga jej rozwijać projekt Adelia.